قلب ما از تو غـم عـشـق تـقـاضا دارد            چـشم ما نـیـز فـقـط گـریـه تـمـنـا دارد

قـدر بال مگـسی گـوهـر اشک غـم تو            قـیـمـتی بـیـشـتـر از گـوهـر دریا دارد

هر که در بزم عـزای تو قـدم بگـذارد            زیر پـایش پـر جـبـریل مـلک را دارد

غیر آغوش تو هر جا بروم نا امن است            روضه‌ات امن‌ترین جاست که دنیا دارد

آی مردم به خـدا تـربت قُـدسی حـسین            اثــر بـیـشـتــری از دم عــیــسـی دارد

نیستم در پی درمان مگر از دست حسین            عـبد هـنگـام بـلا چـشـم بـه مـولا دارد

مرگ از زندگی بی‌تو سزاوارتر است            گـذر عـمـر به هـمـراه تـو مـعـنـا دارد

پدرم نوکری آموخت به من روحش شاد            بـهـتـریـن ارثــیـه را طـایـفـه مـا دارد

ظاهرش سرخ و کبود است اگر سینه ما            سـنـد نـوکـری مـاسـت که امـضا دارد

سر شکستن وسط روضه تو چیز کمی‌ست            عاشق از داغ تو گر جان بدهد جا دارد